Te opady są szalenie intensywne

Zdaniem językoznawców ubiegły rok należał do słowa „prezydencja”. Było to najczęściej używany termin przez polityków i dziennikarzy, co oczywiście wynikało z naszej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej. Drugim takim słowem był „kryzys”, jednak czar tego pojęcia jest zupełnie innej natury. O ile „kryzys” to problem (z którym trzeba się „uporać”, musimy się mu „poddać”, jesteśmy na niego „skazani”, należy go „przeczekać” itd., itp.), o tyle „prezydencja” to wyzwanie i sprawdzian, szansa i okazja, nadzieja i oczekiwania. „Kryzys” miał więc kontekst (raczej) negatywny, a „prezydencja” była czymś fajnym, choć puryści językowi nakazywali używać słowa „przewodnictwo”. Wnioski Instytutu Języka Polskiego UW są jednoznaczne – to politycy i dziennikarze mówią nam, co mamy myśleć i za pomocą jakich słów wyrażać te myśli. 

Wpływu lokalnych polityków na język Rucianego-Nidy to ja bym nie przeceniała... Jeżeli już coś z ich języka miałoby się wbić w społeczną świadomość, to z pewnością byłoby to słowo „inwestycje”. Bohaterką tego bloga jest jednak nie świat polityki, a gwiazda wolnych mediów i językowi naszej Pani Redaktor poświęcony został nawet jeden wpis. Tamże starałam się popsuć jej opinię zestawieniem jej ulubionych słów i wywołać wrażenie, że jest szurnięta, bo nadużywa pojęć typu: skandal, horror, makabra i tragedia. Tę niepiękną intencję starałam się wcisnąć czytającym także za pomocą nadużywania skojarzeń z kurą. Dziś chciałabym przeprosić wszystkie kury – to nie te miłe i bardzo pożyteczne ptaszki powinny stanąć przed oczyma wszystkich Anonimowych. Powinna być to raczej krówka, która zapadła na krowią wersję choroba Creutzfeldta-Jacoba, zwaną chorobą szalonych krów.

Czy mam rację? Szalenie mi miło zaprosić Ori(Ankę) na badania. O szalenie emocjonalnych i uczuciowych stosunkach z byle czym, co Naczelną otacza i osacza, świadczą wydarzenia i zdarzenia. Właściwie każda duperela może spowodować popadnięcie Naczelnej w nastrój  sprzyjający emocjonalnemu wzwodowi i uderzeniu w podniosły ton. Naczelna kocha brylować recenzjami z sesji, więc sesja, komisje i radni pobudzającą Ją do uniesień i ekstazy:

 „Szalenie chciałam zaprosić Państwa na najbliższą sesję, ale nic z tego”  – o braku informacji o sesji,

„Publika - o dziwo, szalenie liczna” – o sesji,

„Najbliższa sesja może być szalenie ciekawa” – o innej sesji,

„radnych szalenie zajmuje problem psich kup” – o zainteresowaniach radnych,

„Sprawa jest szalenie intrygująca”- o komisji edukacji,

„szalenie sierioznie i z marsem na czole” – o wystąpieniu radnego,

„Najwyraźniej powiedzenie radnemu, co się o nim myśli jest szalenie niebezpieczne” – o prawdzie w oczy?,

„nasza wygrana i szalenie się z niej cieszymy” – o wpływie Obserwatora na sesje rady,

„To szalenie burmistrza oburzyło i odmówił wydania dokumentów” – o komisji rewizyjnej,

My/Naczelna chętnie zajmuje się sprawami ważnymi i mniejszej wagi, jednak zawsze z najwyższą atencją:

„Droga jest dla nas szalenie ważna” – o szalenie ważnej drodze,

„nowoczesna -  znakomita i szalenie oszczędna” – o technologii robienia tej szalenie ważnej drogi,

 „Poza tym - praca na szóstkę, droga na medal, ekipa zwarta i gotowa, a panowie szalenie sympatyczni.” – o panach od tej drogi,

oraz

„Mogę jedynie pogratulować. Z powodu wrednego charakteru szalenie tego żałuję.” – o szalenie wrednym charakterze czy żałowaniu, że trzeba jednak pogratulować panom od drogi?,

„Hala w Ukcie to sprawa szalenie poważna” – o hali,

„oboje szalenie się sprawa przejęli” – o dyrektorach szkół, którzy przejęli się wmuszeniami,

 „Ja też jestem strażakom szalenie wdzięczna.” – o wdzięczności za wypchnięcie samochodu z błota,

„(wymiana władz) jest z jednej strony ostatnią deską ratunku, z drugiej jest szalenie niekorzystna, bo „nowi” będą (… trwonić czas)” – o referendum,

„podchodzą do tego szalenie emocjonalne” – o stosunku ludzi do referendum,

 „Całości mszy dopełniała osoba głównego celebransa -  szalenie medialnego i niezwykle zadowolonego z siebie.” – o mszy w Wygrynach,

„Było szalenie sympatycznie, a co najważniejsze - niekomercyjnie.” – obchody 300 lat Wygryn,

„Ten pan był szalenie zdziwiony, bo policja pojawiła się po 23 w nocy, kiedy on już spał.” – o złodzieju hotelowym,

„jest osobą szalenie zapracowaną” – o rzeczniku, który udaje, że pracuje,

„trzeba szalenie uważać i dzielić je przez 10.” – o plotkach,

 „dokumenty szalenie ciekawe” – o ZUK,

 „Sprawa ozdobnych wiatek szalenie Państwa poruszyła” – o wiatkach,

 „Za chwilę wybory szalenie ważne” – o wyborach na sołtysów,

„ostatnie kilka dni szalenie podniosło temperaturę "polityczną" w gminie” – o skandalu albo czymś takim,

„Nadawcę szalenie przepraszam” – o mailu od czytelnika,

„Nie-finansowo szalenie dużo.” – o tym co dał jej Obserwator…

„nadal nie doczekaliśmy się odpowiedzi od szalenie zajętego pana burmistrza”– o niedoczekaniu się odpowiedzi, 

„Opłatek w Ośrodku Kultury był kameralny i szalenie sympatyczny.” – o opłatku,

„To Państwa gazeta i Państwa zdanie jest szalenie ważne.” – o swoim Obserwatorze,

„Madonnę szalenie przejętą i pełną miłości” – o jasełkach,

„Może szalenie praktyczny „Kamień z cementu ze skrytka na klucze!”

oraz

„Szalenie zainteresowani otwieramy i z pierwszej wyciągamy(…) ” – o otrzymanych paczkach,

„Piękny, sobolowy, szalenie łagodny, pełen ciepła (…) ” – o swoim psie

„Szalenie się z tego cieszę, bo akcja była moim pomysłem” o sprzątaniu cmentarzyka w Wojnowie,

„Osobiście szalenie dziękuję także leśniczemu Rostka” – inny tekst, lecz ten sam cmentarzyk,

„Psiak nie ma obroży, ale jest szalenie przyjacielski i łagodny.” – o psie pod urzędem,

„dziennikarka z Gazety Piskiej, szalenie sprawą przejęta” – o tym, czy Jej psy zagryzły krowę,

„komentarze, także te dotyczące nas osobiście, często szalenie nieprzyjemne” – o tym, że życie gwiazd nie jest usłane różami,

„nam jest szalenie miło z tego powodu” – że ludzie drukują i kserują sobie Obserwatora,

„Szalenie mnie to cieszy” – o własnej satysfakcji zawodowej,

 „Alina Janowska zawsze szalenie fajnie nawołująca do składania datków” – o kweście na Powązkach,

„Jak się okazuje – siatkówka jest u nas szalenie popularna.” – o sukcesach w siatkówce,

Najchętniej jednak Naczelna rozmawiają z ludźmi i o ludziach:

„Serio? Szalenie Panu dziękuję.” – do komentatora, który coś tam, coś tam…

„Dlatego szalenie lubię, jeśli ktoś mówi wprost” – do komentatora Jana,

 „I szalenie lubię niepodpisanych ludzi - najprawdopodobniej zresztą kompletnie mi nieznanych prywatnie - którzy z jakiś przyczyn są ze mną po imieniu. Czy my się znamy?” - z komentarza do Mieszkańca,

„Ja szalenie żałuję - u informatyka (…) zawsze można było naprawić jakąś drukarkę czy inne ustrojstwo” – Tomasz Frąckiewicz,

„…nasz zupełnie prywatny parlamentarzysta, co szalenie nas ucieszyło.” – o Andrzeju Celińskim (że został posłem),

„Przy tym człowiek szalenie komunikatywny” – innym razem o pośle  A. Celińskim,

  „sytuacja jest dla Pana szalenie trudna” – do Jerzego Gosiewskiego (posła),

„Dzwonię do Mrągowa. Kolejna pani, szalenie sprawą przejęta” – o bileterce z Mrągowa,

„Natykam się na znajomą, szalenie miłą” - o Joli, dziś Jolancie Siwik ,

 „ceny przystępne, leśniczy szalenie sympatyczny” – o choinkach i leśniczym z Rostka,

 „Natychmiast pojawił się szalenie miły sanitariusz”

oraz

„Moim synem zajęto się fantastycznie, szalenie profesjonalnie”  - o obsłudze na pogotowiu,

„zawsze jestem szalenie mile witana i obsłużona” – o obsłudze w Biedronce,

oraz

„zatrudnia świetnych, szalenie komunikatywnych i zawsze pomocnych Pracowników” – o ochroniarzach w Biedronce,

„szalenie zainteresował się moim zdrowiem” – o przyjacielu,

„Ojciec pije, mama jest niepełnosprawna, ale szalenie z dziećmi związana” – o pewnej rodzinie,

„szalenie zajęty przedziwnym mnożeniem glizd” – o swoim synu,

Wiara i ks. Ławrynowicz to połowa półki i najwyższe tony szalenia:

„Mój wspólnik jest szalenie wierzący” – o Jacku wspólniku,

„Porozmawiajmy o tym. Spokojnie, bo dla mnie to też szalenie trudny temat.” – o wierze,

 „szalenie poważnym kazaniem księdza Ławrynowicza” – o kazaniu ks. Ławrynowicza,

„będzie pisał o sprawach dla ludzi wierzących szalenie ważnych” – o ks. Ławrynowiczu,

 „szalenie mądre kazanie księdza Stanisława” – o kazaniu ks. Ławrynowicza,

 „wzbudził dyskusję, która mnie osobiście szalenie cieszy” o tekście  ks. Ławrynowicza,

„z czego ja osobiście jestem szalenie dumna” – o namówieniu ks. Ławrynowicza do współpracy z Obserwatorem,

oraz 

„którego ja osobiście szalenie lubię i cenię” – o lubieniu i cenieniu ks. Ławrynowicza,

„szalenie sympatycznej i kompletnie jej nieznanej szefowej tej placówki” – o kierowniczce MGOPS gdzieś z Podkarpacia,

„ze swoją niezwykle marsową miną i szalenie sierioznym podejściem do rzeczy rozkładała na obie łopatki. – o występie Marysi Koziatek,

„Z mojego punktu widzenia szalenie niewygodne jest to, że w Koniu trzeba płacić gotówką” – o Czarnym Koniu

„szalenie taktownie zaproponowała mi natychmiastową pomoc finansową” - o Barbarze Pyrdoł,

 „Pani Teresa zajęła się małolatami w rytmie disco, szalenie rytmicznie” – o Teresie Skrajnej,

„Pan Krzysztof okazuje się szalenie sympatycznym bardzo skromnym człowiekiem” – Krzysztof Stasiaczek,

„Szalenie dziękuję” (Państwu Jurczysom)– tytuł artykułu,

„Nigdy nie komentuje "od siebie", jest bezstronna, na maile odpowiada szalenie sympatycznie.” – o Monice Uliszewskiej, z KPP Pisz,

 „Panu Skrajnemu gratuluję osobiście i szalenie serdecznie” – o Bogdanie Skrajnym, bo został sołtysem,

„tłumaczyła szalenie spokojnie powiatowa skarbniczka” – o Barbarze Koprowskiej, gdy tłumaczyła budżet („szalenie spokojnie”?!)

„Ponieważ tak się składa,  że szalenie Pana Eugeniusza lubię i cenię” – o Eugeniuszu Faryju,

„To otwarty, szalenie miły człowiek, odpowiadający na wszelkie pytania, zalatany, robiący to co robi kosztem rodziny” – o…, o…, o Zbigniewie Opalachu…,

„Zbyszek byl szalenie sieriozny - taki zresztą pozostał - i niedostępny, co jakoś zmieniło się na plus” – o Zbigniewie Opalachu,

„Burmistrz jest szalenie otwarty, absolutnie szczerze odpowiada na wszelkie pytania, bardzo serio i bardzo wyczerpująco.” – o Zbigniewie Opalachu,

„na pierwszych sesjach referował szalenie dokładnie” – o sprawozdaniach Zbigniewa Opalacha,

„Tu za „złego luda” robił Jacek Szramke, którego absolutny spokój szalenie szanuję.” – o Jacku Schramke,

 „Sprawa jest szalenie polska i prosta jak schemat cepa z muzeum Państwa Worobców” – o obecności państwa Worobców na sesji,

„najbardziej żal mi jest sołtysa Gałkowa, Stanisława Grali, którego szalenie lubię.” – o Stanisławie Grali,

„Sławku -  szalenie Ci dziękuję, że zechciałeś wspomnieć o moim skromnym tekście na sesji” – o Sławomirze Kołakowskim,

„Lubię ludzi - i szalenie ich szanuję - którzy potrafią przegrywać z klasą.” – o Leszku Gryciuku (w kontekście, że nie potrafi przegrywać z klasą),

 „Pismo było szalenie emocjonalne, bardzo prywatne - żeby nie powiedzieć intymne - a na dodatek zupełnie niepotrzebne.” – o piśmie Ireny Jatkowskiej odczytanym na sesji,

„Poruszyła Pani mnóstwo szalenie istotnych spraw, ale położyła je Pani przez prywatę.” – o tym samym piśmie Ireny Jatkowskiej,

„Osobiście szalenie tego żałuję, bo ma Pani bardzo dużo racji.” – jeszcze raz o piśmie Ireny Jatkowskiej,

„Pani Jagienko -  szalenie dziękuję za poważną odpowiedź.” – o odpowiedzi Jagienki Kass,

„obwarowana jest szalenie dokładnie” – o umowie z państwem Kukiełko,

„W przesłanym do nas piśmie -  szalenie emocjonalnym i pełnym żalu” – o piśmie Waldemara Kukiełko,

„Lidka nie jest łatwowierna. Jest wredna, pamiętliwa i szalenie przyjacielska” – o Lidce Dymczyk Borys,

„szalenie lubię jego znakomicie wychowanego syna” - o Tomaszu Ludwikowskim,

„Szalenie lubię pana Eugeniusza. Lubię z nim pogadać, posłuchać, nauczyć się czegoś.” – o Eugeniuszu Faryju,

 „radny Wachowski, raczej milczący, szalenie się uaktywnił” – o Tadeuszu Wachowskim,

„Pan Sztiler prywatnie jest dla mnie szalenie sympatyczny, co innego, kiedy ukrywa się pod nickiem.” – o… A cholera wie, o kim?! Chyba o panu Sztilerze,

„Sprawa nas szalenie zajęła i znaleźliśmy z moim wspólnikiem kilka możliwych wariantów i konfiguracji rodzinnych.” – o koligacjach rodziny Szewczyków,

"Studenci rzecz jasna natychmiast dobrali się do „Upadku”, co szalenie wykładowcę ucieszyło.” – o wykładowcy, który ucieszył się, że go porównano do Hitlera,

O czym świadczy ta zdumiewająca afektacja? Jest to tylko taka maniera językowa Naczelnej, czy pod metrową warstwą stylistycznego mułu i osadów spoczywa wrodzona dyspozycja do uniesień i skłonność do egzaltacji byle czym? Profesor J. Bralczyk uważa, że „Co na języku to w głowie”. To szalenie nieuprzejma uwaga. Przecież wiadomo, że to opady śniegu są szalenie intensywne.