Plotka

No dobrze. Pod naporem listów i plotek ugięła się Naczelna, to i mnie też chyba wolno.

Tak więc pod naporem listów ten jeden raz złamię zasadę (bo brak zasad też jest zasadą), żeby sprawy oczywiste nazwać po imieniu. Anonimowi (w skrócie – A.) sami sobie odpowiedzą, czy to do nich, czy nie.

Czy ja się opowiadam?

To plotka. To, co tu sobie piszę (wyprawiam, zauważa pewien A.), wypisuję dla własnej satysfakcji, a części spośród Was ku uciesze i może komuś ku nauce? Żadnych politycznych obstalunków w tym nie ma, lecz jeśli jakiś A. je dostrzega, to jego prawo. Każdy ma swój rozum i niech się nim sam kieruje. Cała deklaracja ideowa zawarta jest w pierwszym wpisie (Paszkwil) i blog ma tylko jedną Bohaterkę. Bohaterka z kolei ma swoich ulubionych bohaterów i nie sposób nie odnosić się do nich, skoro ona sama o nich pisze. Pan O. i pan G. pojawiają się, bo jak mieliby się nie pojawić? Mojej ulubienicy tylko za samo użycie w wywiadzie z urzędnikiem familiarnie poufałego „Zbyszku” należy się Pulitzer i nagroda Kisiela. A za napisanie, że jego poprzednik przyprawia ją o mdłości – kisiel, flaszka i dożywotnie prawo jazdy, lecz już bez Pulitzera. O tym jednak, czy szklanka jest do połowy pełna (że się opowiadam), czy pusta (że się nie opowiadam) decyduje sam patrzący, a nie szklanka.

Czy cenzuruję?

Nie. To też plotka. Nikt tu niczego nie cenzuruje i co A. napisał(a), to samo się temu A. opublikowało. Dwa razy się nie opublikowało, bo trafiło do spamu (A. o jakimś liczniku  i Mohelowi). Jedno kliknięcie zaprzyjaźnionej ręki i posty (podobno) już są.

Jeśli ktoś Was cenzuruje, to sami się ewentualnie cenzurujecie.

Z drugiej strony, jeśli sami nie będziecie się cenzurować, to ten „poziom komentarzy” Wam spadnie. Wtedy będzie tak, jak chcą ci, którzy chcą wykazać, że go wcale tu nie ma, bo nigdy nie było. Proste? No to jeszcze prościej – ignorować. Plum-plum nie będzie i nikt „nie popłynie”.

Czy komentuję?

Oczywiście – plotka. Proszę wybaczyć, ale umówiłam się sama ze sobą, że nie komentuję, nie odpowiadam na maile, nie odbieram telefonów i nie otwieram nieznajomym. Tak jest mi lepiej. Dopiero dzisiaj skomentuję: panowie O. i G. interesują mnie wyłącznie w kontekście zainteresowania nimi My/Naczelnej. Pani na J. też interesuje mnie tylko w kontekście My/Naczelnej. Bo mnie interesuje nie osoba – Anka Grzybowska, tylko Jej fenomen i społeczny kontekst. Ona to dla mnie to kuriozum, ale oczu nie można przecież zamykać, bo jest i oddziałuje na społeczną świadomość. To oddziaływanie oceniam bardzo negatywnie i uważam, że wprawdzie nie ona stworzyła demony, bo one zawsze były, ale ktoś pierwszy raz dał im mikrofon i pozwolił mówić. To była właśnie ona, a właściwie Jej gazeta. Dzielenie się uwagami o wydzielaniu przez kogoś zapachu uważam za… Już Ty się domyślasz, Autorze, za co ja to Twoje ewidentne chamstwo uważam.

Nie interesują mnie także osoby na G., V., K., Ł. i całą resztę długiego alfabetu. Nie interesują mnie ich grzeszki, wpadki, przechwałki, powiązania i wyczyny ich dzieci. Ale piszcie sobie, piszcie. Nie krępujcie się, tylko najpierw zastanówcie, czy aby nie stajecie się tacy, jak ci, na których tym pisaniem bierzecie odwet.

Czy ją uczyłam?

A skąd?! Aż taka stara nie jestem. Sprawę znam, mogłabym i nawet bardzo chętnie ale najpierw Ona musiałaby napisać jakąś bzdurę na swojej stronie. A tak – to tylko plotka…

Kiedy?

Nie mam pojęcia. Myślę, że na kilka dni przed opublikowaniem peanu na temat obsługi w Biedronce. List pochwalny do kierownictwa Jeronimo Martins nie mógł wziąć się bez powodu, bo ludzie szybciej napiszą skargę i donos, niż pochwałę. Przecież oni nawet nie wiedzą, gdzie jest ta Nida. Załóżmy jednak, że miała „niepohamowany atak dobroci” i ekspedientki ujęły ją tym swoim szalenie miłym witaniem i obsłużeniem. Czym (albo może na czym?) ujęli Ją ci szalenie komunikatywni i zawsze pomocni Pracownicy? Nawet najbardziej komunikatywny i zawsze pomocny biedronkowy ochroniarz nie doczeka się pochwały od przełożonego, a co dopiero własnej porcji dytyrambów od gazety? Film podobno jest, a skoro podobno, to plotka.

Inne kiedy?

A to akurat wiadomo. 28 grudnia ubiegłego roku. Na rok, 300 zł. i koszty. Być może, że powtórny egzamin, a skoro „być może”, to pewnie plotka.

Kto to powiesił na tablicy w Wejsunach?

A. twierdzi, że pierwsze pochodzi z 25.11.2011r, a drugie z 19.12.2011r.

Nie mam pojęcia, kto ma klucz do wiejskiej tablicy ogłoszeń. Trzeba pytać sołtysa. Że Ona, to na pewno plotka. Gdyby Ona, to obok nie byłoby tego drugiego blogu. Gdyby z kolei On, to nie byłoby tam Jej gazety. Ktokolwiek tego nie wieszał, to powiesił to ktoś, komu podobają się porównania  osób, których nie lubi, do Hitlera. Mnie się nie podobają (Jej się podobają (i jak tu się nie opowiadać?!)), dlatego dobrze, że mój „Obsrajtuch” tam nie wisi.

Konstancin?

Porównanie do Rucianego trafne, ale i dość oczywiste. Źródło potwierdza to, co jest na forum – po wyborach nie było już zapotrzebowania na tego rodzaju propagandę i sponsoring się skończył, a wraz z nim Obserwator.

Tego drugiego nie wiem. Wiem natomiast co innego, ale poproszono mnie (tak, tak…) o dyskrecję. Mogę tylko tyle, że wspólny biznes zakończył się wpisaniem partnerki do rejestru dłużników. Wszystko spłaciła sama i dziś nie chce Jej oglądać, ani nawet o Niej słyszeć. Reszta może być plotką.

Choroba?

Ja tę plotkę znam w innej wersji. To było coś z barkiem, lecz Naczelnej odwaliło i już w karetce nie mogli dać sobie z nią rady. W szpitalu nie można było dać jej zastrzyku, bo darła się, wyzywała i tarzała po podłodze. Dostała skierowanie i pojechała… do domu. A kto ją tam odwiózł? Kto się zaopiekował? No i tu się nasze plotki zgadzają – dobra przyjaciółka to skarb. Tylko żeby to referendum się im udało…

Grzyb?

Chyba raczej pajęczyna. Albo raczej i Grzyb i pajęczyna

Za zdjęcia dziękuję ich A. autorom.