Brygada „RR”

Ludzie miewają różne skłonności. Jedni hodują kotki i dokarmiają ptaszki. Inni zbierają znaczki lub bilety narodowego banku polskiego. Jeszcze inni objadają się kaszanką z grilla lub prowadzą zdrowy tryb życia.  Wśród tych skłonności jedne bywają uznawane za naganne (np. gdy mówimy, że ktoś ma do czegoś pociąg), inne zdają się być neutralne (mówimy, że to bzik), a jeszcze inne – wręcz przeciwnie, są uznawane za szlachetną dyspozycję charakteru.

Choć wszyscy mamy nienajgorsze zdanie o sobie, to miłość do bliźniego swego, skłonność i nieposkromiona chęć niesienia pomocy innym zdarza się, niestety, dość rzadko.  Altruizm to przepiękna cecha i tylko naprawdę wybitne osobowości stać na poświęcenie swoich spraw dla dobra bliźnich. Autentyczna bezinteresowność to jednak rzadkość. Wielu ludzi chce uchodzić za altruistów – pragnących zachować anonimowość dobroczyńców, którzy przy pierwszej byle okazji pochwalą się, jak i komu pomogli. To miłe, że są jednak wśród nas ludzie, którzy tę pomoc niosą i… milczą. Nie chwalą się, nie zabiegają o poklask i uznanie, tylko w cichości,  niczym bohaterowie kreskówki pomoc niosą, dniem i nocą.    

Ludzie miewają różne potrzeby. Jedni potrzebują kawałka eternitu nade łbem i portek, inni odrobiny kasy na podtrzymanie dobrego nastroju do rana, a jeszcze inni chcą pogadać przy wirtualnym konfesjonale. Niektórzy jednak potrzebują prawdziwej pomocy i takim przydałaby się fachowa opieka np. prawnika, czy lekarza. Bo czymże jest prosty człowiek wobec machiny urzędniczej? No czymże On jest? Taki „Pojedynczy człowiek w starciu z urzędem, szkołą, lecznicą (dalej sobie dopiszcie) czuje się bezsilny.”

Czy są wśród nas ludzie wymagający pomocy? – A gdzież (odpowiedzmy pytaniem) ich nie ma?!  Mało to ludzi, którzy chętnie skorzystają z bezpłatnej pomocy prawnika? Albo brakuje tych, którzy chętnie pogadają z jakimś ludzkim urzędnikiem, który podpowie rozwiązanie? Albo takich, którym przydałby się nauczyciel? Nie, takich u nas nie brakuje. Nie brakuje też takich, którym oprócz lekarza rodzinnego przydałaby się jeszcze jakaś diagnoza od lekarza „po rodzinie”. Na koniec wreszcie, jeśli gratisowy prawnik, zaprzyjaźnieni urzędnik i nauczyciel oraz „porodzinny” lekarz nie pomogą, to przecież znajdzie się chyba ktoś, kto uruchomi swe rozległe dojścia, a przynajmniej w nalocie dywanowym zbombarduje urzędników pytaniami…

Ktoś gdzieś tam nie śpi i nie dojada, tylko niesie pomoc. Odbiera maile, telefony i spotyka się za wszystkimi, o których dobry Bóg chyba zapomniał. Wystarczy jeden tylko pstryk! tego Ktosia i już pluton prawników udziela bezpłatnych porad w sieni, a kompania lekarzy „po rodzinie” prowadzi blok operacyjny w kuchni. Niestety, urzędnicy przyjmują dziś pod płotem, bo idzie koniec semestru i nauczyciele zajęli na korepetycje cały parter. Tak to wygląda i nie ma, że zmiłuj – altruizm wymaga wyrzeczeń.

- Za co to wszystko, zapyta jakiś niedowiarek, tak zupełnie bezinteresownie?  A tak, niedowiarku jeden! „Ludzie traktują media jak ostatnią deskę ratunku…”, a media mają psi obowiązek pomagać. Na szczęście media to potęga i „Legitymacja dziennikarska otwiera mnóstwo bram.”.

- Co to jest, gdzie to jest i kto robi to takie fajne coś? – zapyta jakiś inny sceptyk. To jest biO, czyli niewidzialna ręka spółki wypróbowanych dziennikarzy. Świat ratują i ludzi zbawiają: Anka Grzybowska i Jacek Dobrzyniecki.

Biuro interwencyjne Obserwatora powstało w połowie ubiegłego roku z zapewnieniem, że żadna ze spraw nie ujrzy światła dziennego. Rzeczywiście – jak kamień w wodę, bo później temat już się nie pojawił. W komentarzu pisze: „Jeszcze jedno - ja tajemnicę zawodową traktuję bardzo poważnie. Jak bardzo - wie o tym chociażby szef naszego komisariatu. Jeśli ktoś daje mi cynk i mówi "nie puszczaj", nie puszczę. Kilka lat temu nawet za to wylądowałam na dołku na Żytniej. To jest konfesjonał, ale też realna pomoc. Dopóki dopóty nie dostane pozwolenia o sprawie nie napiszę. Ale może pomogę?...”

W tym samym komentarzu, tylko trochę wyżej, napisało Jej się „Jesteśmy wariatami”. No cóż, proszę Pani Redaktor Naczelnej i Szanownego Wspólnika   – w tej sprawie nigdy nie było najmniejszych wątpliwości!

Czym jest biO? Raczej jest to pociąg, mało prawdopodobne, żeby to był bzik, a już prawie na pewno nie jest to owa szlachetna dyspozycja.