Zwierzęcie polityczne na ostro!

   W połowie roku My podsumowała (lub jeśli już ktoś woli: „Naczelna podsumowali”) połowę roku, czyli rozliczyła znielubionego w międzyczasie ulubieńca z jego obietnic wyborczych. Drobiazgowy rozbiór programu obecnego burmistrza został oczywiście wykonany ze wszystkimi szykanami sztuki wywodu. Taka wnikliwość i tak drobiazgowa analiza programu przyprawiła o zazdrość największych nawet ekspertów. „Szacun!” i „Na kolana!” wołały zastępy politologów z samej Warszawy.

   Mimo pedantycznej skrupulatności, autorce monografii Pół roku za nami nie wyszła spod zwinnych palusząt żadna nudna dysertacja i opasła kobyła. Nie, nie – mimo skłonności do analityczno – syntetycznego widzenia problemu, Ori(Ance) udało się zachować tę lekkość i przystępność formy, jaką cechują jej wszystkie teksty. Dzięki literackim talentom i łatwości, z jaką prowadzi swe ostre diamentowe pióro po szkle monitora, barokowa forma nie zaciemnia jasności tekstu. Artykuł czyta się naprawdę lekko, łatwo i przyjemnie, a rozjaśnieniu ulega nie tylko problem, ale również obraz samej Autorki. Właśnie dla tego obrazu, czytać należy go, za przeproszeniem… od tyłu. Choć obraz staje się wtedy, ponowne za przeproszeniem… zamazany.

   „Przez wiele lat byłam zwierzęciem ostro politycznym…” – mówi o sobie królowa wolnych mediów i rozwija mit, jak to pisała wyborcze programy. Wyborcze otóż programy pisała najprzeróżniejsze i do najprzeróżniejszych szczebli wyborów. Tworzyła je nawet dla konkurentów, bo robiła to towarzysko. Co to znaczy? Pewnie tyle, że umie pisać programy wyborcze i za tę cenną umiejętność jej środowisko niezmiernie ją ceniło. Gdzieś tam już wcześniej padło, że dla osób potrafiących napisać cokolwiek z sensem, okres wyborów to prawdziwe żniwa.

   Dla kogo pisała? Jeżeli kandydatom do najprzeróżniejszych szczebli, to pewnie gminnym, powiatowym i regionalnym, lecz również posłom, senatorom i europarlamentarzystom? Wprawdzie samych programów i ich wpływu na popularność kandydatów nie znamy, lecz można życzliwie przypuścić, że niejeden polityk (który?) zawdzięcza swój mandat pewnej ghostwriterce z Konstancina. Nie wiemy też, co to znaczy, że przez wiele lat była zwierzęciem ostro politycznym. Nie wiadomo, ile lat trwało to całe „wiele lat”, a tym bardziej nie wiadomo, czym popić to „polityczne zwierzęcie” na ostro. Pewne wyznania, co do prowadzonego w młodości bujnego życia politycznego wprawdzie są, jednak jest tego jakoś niewiele. 

   „Dość powiedzieć, że ja – była członkini ROAD, Unii Demokratycznej i Unii Wolności, której najbliższe jest PO - będę głosowała na kandydata na posła z zupełnie innej partii.” – pisze sama o sobie, a my wszyscy zaraz dociekamy, kto jest Jej wybrańcem. Lokalny, lecz kto? W którą stronę zapukało to szalenie wrażliwe serduszko?

   W wersji larwalnej (Voit) wielokrotnie dawała do zrozumienia, że nie cierpi PiS-u, a jej szefa w szczególności. Nie cierpiała też katoprawicy spod krzyża i różnych innych takich tych, na których ćwiczyła szczękoczułki. W wersji, podkreślmy, larwalnej, bo przepoczwarzając się w poczwarkę (poczwarę?), porzuciła grę w salonowca24 i My założyła pierwszą i wciąż jedyną obiektywną gazetę. Jednocześnie Naczelna aktywnie włączyli się w ruch okołowyborczych przygotowań i stanąwszy po słusznej stronie, adorowali kandydata i jego wyborców. Pół roku trwała kolejna przemiana i przeszedłszy wreszcie do wersji imago, w pełnej już krasie swych rozlicznych talentów, dokonała wspomnianej analizy.

   Co w analizie jest? Wszystko. W analizie jest wszystko i zapewne wszystko prawda, czyli:

- „Pierwsze kilka miesięcy to dziwne decyzje personalne i stopniowe odchodzenie od wyborczych deklaracji o odchudzeniu urzędu”. – wywalił tylko jakieś płotki, a sekretarza urzędu nie wywalił.

- „…wyszła na jaw sprawa znacznie poważniejsza, czyli dopuszczenie nieautoryzowanej firmy do serwerów na których znajdowały się nasze dane osobowe.” – naraził Naczelną, że Naczelna utracą te swoje tajemnice i sekrety, których jeszcze nie opublikowała w gazecie, na blogach i pamiętnikach. Nic gorszego, jak przybiec z sensacyjną wiadomością o sobie jako druga.

- Na sesji pełen samozadowolenia wiceburmistrz ośmiela się powiedzieć szefowej związku emerytów, że ta ma sklerozę i nie wie, co robi. Co ciekawe - siedzący obok burmistrz na jawne chamstwo nie reaguje i nie przywołuje swojego zastępcy do porządku(…) – podobno My nawet to nagrała.

- Wpadek jest mnóstwo - najbardziej spektakularne dotyczą chaotycznej i kompletnie amatorskiej kampanii reklamowej gminy (…) – Naczelna jeszcze nie pokazali, jak się to robi, ale kto wie, na jaki odcinek gminnego frontu może rzucić ją jeszcze życie?

- "Tym, co męczy najbardziej jest nieustające zwalanie winy za wszystko na poprzedników. (…) - ale po półrocznych rządach takie podchody zaczynają być równie nudne, co żenujące." – nie rozwija, niestety, co znaczy owo „ za wszystko”, ale widocznie „wszystko” znaczy po prostu wszystko. Takie ogólne „wszystko”.

- „Niepokojące są coraz bardziej widoczne próby spłaty długów powyborczych. Efekty faworyzowania kilku osób w gminie dały o sobie znać podczas ostatniej sesji, kiedy to radni…” – chodzi o to, że radni chcieli nazwisk nabywców. Czemu są to „coraz bardziej widoczne próby spłaty długów powyborczych” Naczelna nie wyjaśnili, ale też pewnie nie trzeba.

   Sukcesy są dwa: kampania przeciwko parkowi narodowemu i przystąpienie do spółki śmieciowej, lecz:
„Te zwycięstwa są wprawdzie bardzo duże, ale nie równoważą licznych wpadek, poza tym póki co leżą w sferze marzeń, bo w obu przypadkach długa droga przed nami.”

  
   Najpiękniejsze jest pierwsze zdanie epilogu (dwa pozostałe to uwaga o przemijaniu i refleksja o przemijaniu) i trzeba je wyakcentować. Osoby o słabych nerwach proszone są o powstrzymanie się od czytania, a twardziele niech przynajmniej przytrzymają się stołu:

- „Obietnice wyborcza zostały zapomniane - wielka szkoda, bo brzmiały sensownie.”

To bardzo mocno wypowiedziane zdanie. Krótko i treściwie, można by powiedzieć. Albo ostro. Tak jak równie ostro wypowiada się w komentarzu:

- „Tak, ten program miał jeszcze częściowe ręce i nogi. Ułomny, kadłubowaty, ale miał w sobie to "coś"”.

I my od razu wiemy, że mówi do nas zwierzęcie polityczne, które zna się na polityce, jak krowa na koniczynie.

   Z tym świetnym tekstem jest tylko jeden drobniuteńki problem, a nawet problemik. Nie ma w nim programu... Więcej – w całym Obsrywatorze nie ma nigdzie tego programu. Zwierzęcie polityczne rozliczyło program, którego nie przywołało. Ciekawa rzecz, bo w innym miejscu Naczelna napisali (tekst, w którym umiera za prawo do wypowiedzi) coś bardzo osobliwego:  

- „Z wieloma poglądami Wspólnoty -  podobnie jak z wieloma poglądami Forum - absolutnie się nie zgadzamy…”

   Nie ma nic nagannego  w zgadzaniu się i niezgadzaniu. To jej prawo i jej sprawa, z kim, w czym się tak zgadza i nie zgadza. Drobniutki problemik polega na tym, że Autorka programów wyborczych nie podaje, do czego odnoszą się jej uwagi. Nie podaje treści kadłubowego programu, który ma te „częściowe ręce i nogi” i nie podaje wielu poglądów Wspólnoty i Forum, z którymi się nie zgadza. Wolne media nie muszą się tłumaczyć. Widocznie wystarczy, że zwierzęcie polityczne w ostrej formie powie, co i o kim sobie teraz, właśnie tutaj, tak se siedząc i popijając (o, i jeszcze tak sobie nóżką machając), a cały świat już wie, że tak myśleć wypada. Dobrze jest być wolnym mediem. Trzeba tylko do nich wszystkich ostro!